ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 903
หลังจากเย่เฉินถามคำถามนี้ออกไป ในใจก็ประหม่าไม่น้อยเลย
เขาไม่รู้ว่าเซียวชูหรันตอบตนกลับมาอย่างไรกันแน่
ในช่วงเวลานี้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งพุ่งเข้ามาปะทะหน้าตน วินาทีถัดมา เขาถึงได้รับรู้ถึงของสิ่งนั้น เป็นเจ้าหมีน้อยที่เซียวชูหรันกอดนอนเป็นประจำ
ตอนนี้เอง เสียงของเซียวชูหรันได้แว่วขึ้นข้างหู “คุณนี่ช่างโลภเหลือเกินนะ ปกติคุณก็เล่นเกมมือถือนี่ การเลื่อนขั้นยิ่งถึงช่วงท้ายก็ยิ่งยากขึ้นเรื่อยๆ ไหนเลยจะง่ายดายขนาดนี้?”
เย่เฉินเอ่ยอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม “เมียจ๋า ตอนนี้เกมมือถือเลื่อนขั้นได้เร็วมากแล้วทั้งนั้น แกว่งดาบทีเดียวก็เลเวลแปดสิบแล้ว!”
เซียวชูหรันแสร้งพูดเลียนอย่างฝ่ายบริการลูกค้าสัมพันธ์ “ขอโทษด้วยค่ะคุณลูกค้า การเลื่อนขั้นแบบนี้ไม่มีในครอบครัวเรา ขอแนะนำให้คุณไปลองเล่นเกมอื่นดีกว่า”
เย่เฉินรีบตอบ “ไม่ไม่ไม่ ผมไม่อยากไปเล่นเกมอื่น ผมก็แค่อยากถามว่าเกมนี้ของพวกเราพอจะมีหนทางเลื่อนขั้นให้เร็วหน่อยไหม”
เซียวชูหรันเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษด้วยค่ะคุณลูกค้า ตอนนี้บ้านเราไม่มีทางลัดอะไรทั้งนั้น”
“เอาเถอะ!” เย่เฉินถอนหายใจ พูดว่า “ผมจะพยายามต่อไปแล้วกัน”
เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างพอใจ กล่าวไปว่า “ในเมื่อคุยกันได้แบบนี้แล้ว ตอนนี้ฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์กำลังจะเลิกงานแล้ว หากว่าคุณลูกค้ายังมีคำถามอะไรที่ต้องการสอบถาม โปรดติดต่ออีกครั้งพรุ่งนี้เช้า”
เย่เฉินเห็นเธอเล่นสนุก จึงรีบตอบเออออไปด้วย “ได้ งั้นจะมาติดต่อใหม่พรุ่งนี้เช้า”
เซียวชูหรันพูดขึ้นมาอีกว่า “ถ้างั้นรบกวนคุณลูกค้าก่อนที่จะวางสาย หลังจากได้ยินเสียงดังปิ๊บ โปรดช่วยประเมินการบริการของฉันด้วยค่ะ กดหนึ่ง คือพอใจอย่างยิ่ง กดสอง คือพอใจ กดสาม คือไม่พอใจ”
เย่เฉินตอบออกไป “สี่!”
เซียวชูหรันเอ่ยขึ้น “ขออภัย การป้อนข้อมูลผิดพลาด กรุณาป้อนข้อมูลอีกครั้ง”
เย่เฉินทักท้วง “ผมเป็นลูกค้าเก่าแก่ของเกมเรานะ ไว้หน้ากันบ้างได้ไหม? ละเว้นบทลงโทษครั้งนี้เถอะ!”
เซียวชูหรันคิดเล็กน้อย แล้วตอบว่า “คุณลูกค้า เนื่องจากคุณเป็นลูกค้าผู้มีอุปการะคุณของพวกเราจริงๆ ทางเราได้ปรึกษาเพื่อหาข้อสรุปแล้ว จะให้โอกาสคุณได้เลือกใหม่อีกครั้ง”
เอาล่ะ เธอเคลียร์ลำคอเล็กน้อย เอ่ยว่า “เปิดหีบสมบัติกดหนึ่ง ทิ้งหีบสมบัติกดสอง”
เย่เฉินได้แต่ตอบว่า “สอง! ผมเลือกสอง!”
เซียวชูหรันเอ่ยว่า “น่าเสียดายมาก ครั้งนี้คุณพลาดไอเทมแบบสุ่มที่ซ่อนอยู่ในหีบสุ่มสมบัติไปแล้ว ขอเรียนถามว่าคุณยังมีอะไรให้ช่วยอีกหรือไม่?”
เย่เฉินถอนหายใจ “ไม่แล้วไม่มีแล้ว ผมจะไปเลเวลต่อแล้ว”
___________
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...