ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 925

ตอนนี้เซวหนานซานกำลังขับรถโรลส์รอยซ์ของตัวเองอยู่ บนที่นั่งข้างคนขับคือภรรยาที่ตั้งท้องได้สองเดือนแล้วของตน ที่นั่งอยู่ข้างหลังคือลูกสาววัยหกขวบของตน

ครอบครัวสามคนกำลังขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ของตัวเอง การเดินทางราบรื่นอย่างยิ่ง

รถโรลส์รอยซ์ขับเข้าไปจอดในโรงจอดรถ เซวหนานซานเปิดประตูเตรียมลงจากรถ ในขณะเดียวกัน หลี่ข่ายลี่ที่อยู่ข้างๆ เขาก็เปิดประตูรถด้วยเช่นกัน

ส่วนลูกสาวของพวกเขาสองคน ตอนนี้นั่งผล็อยหลับอยู่บนเบาะหลังแล้ว

หลี่ข่ายหลี่เอ่ยกับเซวหนานซาน “ที่รัก คุณไออุ้มยายหนูหน่อย สวมเสื้อโค้ทให้เธอด้วยนะคะ อย่าปล่อยให้หนาว”

เซวหนานซานพยักหน้า หลังลงจากรถ ก็ยื่นมือไปดึงประตูรถข้างหลังให้เปิดออก

และในเวลานี้เอง จู่ๆ ก็มีคนชุดดำหลายคนโผล่ขึ้นข้างกาย ในมือของคนเหล่านี้ล้วนถือปืนไว้คนละกระบอก ทันทีที่ปรากฏตัวขึ้นก็จ่อปืนเข้าที่หน้าผากของสองสามีภรรยา คนหนึ่งในบรรดานั้นเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเยียบเย็น “เซวหนานซาน คุณชายของบ้านเราอยากเจอแก พวกแกสองผัวเมีย ตามพวกเราเข้าไปเถอะ!”

เซวหนานซานถูกกองกำลังที่อยู่ตรงหน้าทำให้ตกใจแล้ว

เขาคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะยังมีใครในซูหังที่กล้ามาหาเรื่องตน

ตนไม่เพียงแต่เป็นเจ้าสำนักของสำนักขอทานเท่านั้น ยังเป็นเครือญาติเกี่ยวดองกับตระกูลอู๋ด้วย เป็นน้องเมียของอู๋ตงไห่ ในซูหัง ใครบ้างจะไม่ไว้หน้าตนสักหลายส่วน?

อย่าว่าแต่พุ่งเป้ามาที่ตนเลย ต่อให้มาพบตน แต่ละคนล้วนต้องก้มหัวค้อมเอว เหมือนสุนัขที่หมอบคู้ให้ตน

ด้วยเหตุนี้เขาจึงตะคอกถามอย่างโกรธเกรี้ยว “ไอ้พวกตาไม่มีแววทำอะไรกันอยู่? ไม่รู้เหรอว่าพี่เขยของฉันเป็นใคร?”

หนึ่งในบรรดาคนชุดดำตอบอย่างหยามหยัน “พี่เขยแกก็คืออู๋ตงไห่สินะ?”