ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 953
เมื่อได้ยินตำพูดที่ไร้ความรู้สึกของเขา จ้าวโจ๋วเยว่เลยไม่กล้าที่อวดเก่ง
เขาเลยรีบตอบไปว่า: “เพื่อนรักแปดร้อยก็แปดร้อย นายรีบมานะ ฉันรีบอยู่”
อีกฝ่ายก็พูดกลับมาว่า: “นายจ่ายค่าลากรถผ่านวีแชทมาก่อน ไม่งั้นละก็ ถ้าเกิดนายหลอกฉันละฉันจะทำอย่างไร? นายเป็นคนที่เชื่อถือไม่ค่อยได้ แม่มึงฉันเคยถูกนายหลอกมาแล้ว!”
จ้าวโจ๋วเยว่พูดอย่างหมดหนทาง: “ได้ๆๆ พี่ใหญ่นายพูดคำไหนคำนั้น ฉันจะโอนเงินผ่านวีแชทให้นายตอนนี้เลย นายรีบมาเลยนะอย่าชักช้า!”
“เมื่อเงินเข้าบัญชีถึงออกเดินทาง ไม่งั้นอย่าหวังเลย!”
จ้าวโจ๋วเยว่ไม่กล้าที่จะรีรอ รีบเอาโทรศัพท์ออกมา และค้นหาบัญชีของเขา แล้วทำการโอนเงินแปดร้อยไปให้เขา
แต่ตอนที่กดยืนยันการโอน ถึงพบว่ายอดคงเหลือในบัญชีไม่พอ!
เขาถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเขาเองเพื่อที่จะให้เจี่ยงหมิงหาเงินให้ ก็เลยนำทรัพย์สินทั้งหมดของตัวเองให้เจี่ยงหมิงไป เขาคิดตื้นๆว่านำทรัพย์สินให้เขาไปเยอะ ตัวเองก็จะได้เงินกลับมาเยอะเช่นกัน เขาเลยไม่ได้คิดอะไรมาก เหลือเงินห้าร้อยไว้ใช้จ่ายประจำวันเท่านั้น
ตอนนี้เพียงแค่ค่าลากรถแปดร้อยเขายังไม่มีปัญหาจ่ายเลย
จ้าวโจ๋วเยว่ทำได้เพียงจ่ายห้าร้อยไปก่อน และส่งข้อความเสียงไปข้อร้อง: “เพื่อนรัก ตอนนี้ในบัญชีฉันมีแค่ห้าร้อย อีกสามร้อยฉันติดนายไว้ก่อนนะ เมื่อฉันได้เงินมาฉันจะรีบคืนให้นาย”
อีกฝั่งได้ส่งข้อความเสียงประโยคหนึ่งกลับมา: “อย่ามาใช้วิธีนี้กับฉัน นายอย่าคิดว่าฉันตามไม่ทันนายหรือ? ครั้งก่อนที่ฉันและแฟนไปเที่ยวที่ฮ่องกง นายฝากฉันหิ้วเครื่องสำอางกลับไปเพื่อนเอาไปเป็นของขวัญให้แฟนนาย ชุดเครื่องสำอางนั้น ฉันใช้เงินหนึ่งพันสามร้อยยี่สิบไปซื้อ แต่นายจ่ายให้ฉันเพียงหนึ่งพันหนึ่งร้อย นายบอกว่าเงินเดือนออกแล้ว จะคืนเงินให้ฉันสุดท้ายแล้วไงละ? ตอนนี้นายยังติดเงินฉันอยู่สองร้อยยี่สิบนะ ฉันจะกล้าเชื่อนายอีกได้อย่างไร?”
จ้าวโจ๋วเยว่รีบวิงวอนว่า: “เพื่อนรัก เรื่องครั้งก่อนฉันยอมรับว่าฉันเป็นคนผิดจริงๆ เพราะฉันลืมเรื่องนั้นไปเลย แต่ครั้งนี้นายสบายใจได้เลยนะ ฉันไม่มีทางลืมแน่นอน!เงินสองร้อยยี่สิบนั้น ครั้งนี้ฉันจะคืนให้นายพร้อมกับเงินสามร้อยนี่เลยได้มั้ย?”
“นายเอาห้าร้อยไปก่อนนะ แล้วให้รถมาช่วยฉันลากรถกลับไป และหลังจากที่ฉันขายรถไป ฉันจะจ่ายอีกห้าร้อยยี่สิบคืนให้นายพร้อมกันเลยได้มั้ย? เอาแบบนี้ก็ได้ ฉันให้นายหกร้อยเลย!”
อีกฝั่งไม่ยอมและพูดว่า: “ไม่ได้ วันนี้นายต้องให้ฉันแปดร้อยเท่านั้น ไม่งั้นฉันไม่ไป ขอโทษด้วยนะ”
พูดจบเพื่อนเขาได้กดรับเงินและโอนเงินสองร้อยแปดสิบคืนไปและพูดว่า: “นี่เป็นสองร้อยยี่สิบที่นายติดฉัน ที่เหลือสองร้อยแปดสิบฉันคืนให้นาย ถ้านายอยากที่จะลากรถ นายจ่ายเงินแปดร้อยมาก่อน!”
เหตุผลที่ปฏิเสธมีมากมาย บางคนบอกไม่มีเงิน บางคนบอกเอาเงินเข้าบัญชีหมดแล้ว บางคนก็ให้เหตุผลว่าเอาเงินไปเล่นพนันแล้วเสียเงินไป
สรุปก็คือไม่มีเงินให้เขายืม
จ้าวโจ๋วเยว่หมดหนทางจริงและคิดวิธีไม่ออกแล้ว เขาก็เลยโทรไปหาแฟนของเขาและถามว่า: “เสี่ยวเจวียน มีเงินห้าร้อยยี่สิบให้ฉันยืมมั้ย?”
แฟนสาวของเขาหอบอย่างรุนแรงและพูดว่า: “จ้าวโจ๋วเยว่ นายคนนี้ไม่สบายใช่มั้ย? คนอื่นเขาโอนเงินห้าร้อยยี่สิบให้แฟน แต่นายจะให้ฉันโอนเงินห้าร้อยยี่สิบให้นายหรือ? นายอายบ้างมั้ยเนี่ย?”
จ้าวโจ๋วเยว่รีบอธิบายว่า: “เสี่ยวเจวียน ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ตอนนี้ฉันมีปัญหาเร่งด่วนนิดหน่อย ฉันต้องการเงินห้าร้อยยี่สิบโดยด่วน เธอให้ฉันยืมเงินก่อนได้มั้ย เดียวเงินเดือนฉันออกฉันคืนให้”
แฟนเขาพูดอย่างติดๆขัดๆอึ่มอึ่มอ้าอ้าว่า: “......จ้าวโจ๋วเยว่......นาย.....นาย......นายคนนี้ชั่งไม่มีอนาคตเลยนะ.....เงินแค่ห้าร้อยยี่สิบหยวนนายยังจะยืมฉันหรือ? เงินเก็บนายละ? มีอยู่หลายแสนไม่ใช่หรือ? หายไปไหนหมดแล้ว?”
จ้าวโจ๋วเยว่ตอบว่า: “เรื่องมันยาว ตอนนี้เธอให้ฉันยืมห้าร้อยยี่สิบก่อนนะ ฉันจะคืนให้เธอทีหลังไม่ได้หรือ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...