เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 955

ตอนที่หม่าจงเหลียงอารมณ์ไม่ดี ไม่คิดเลยว่ายาจกที่นั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเขา กล้าที่จะอวดเก่งกับเขา

เขาไม่พูดมาก ยกตื่นขึ้นมาและถีบไปที่จ้าวโจ๋วเยว่จนเขาล้มลงไปกับพื้นทันที และยังไม่รอให้เขาลุกขึ้นมา หม่าจงเหลียงตรงเข้าไปกระหน่ำต่อยและถีบไปที่เขา

จ้าวโจ๋วเยว่ถูกทำร้ายจน ร้องโอ๊ยออกมาด้วยความเจ็บปวดและพูดด้วยความโกรธว่า: “นายมีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายฉัน? มีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายฉัน? ฉันไปหาเรื่องนายหรือ ฉันอยู่ของฉันดีๆ ฉันไปหาเรื่องนายแล้วหรือ นายปัญญาอ่อนหรือเปล่า?”

หม่าจงเหลียงต่อยไปที่จมูกของเขาอย่างรุนแรง จนหน้าเขาเต็มไปด้วยเลือดสดๆ และด่าอย่างเย็นชาว่า: “มึงว่างมากหรือ? มานั่งยองอยู่หน้ารถกู? แล้วยังจะมาอวดเก่งกับกูอีก ยังจะไม่ให้กูต่อยมึงหรือ?”

พูดจบ หม่าจงเหลียงต่อยซ้ำไปอีกหลายหมัด

ต่อยจนจ้าวโจ๋วเยว่มึนหัวไปหมด เขาเกือบที่จะสลบไปแล้ว

ขณะเดียวกัน น้องเล็กของหม่าจงเหลียงเห็นทางนี้เกิดการชกต่อยกัน ก็เลยรีบลงจากรถ ไม่พูดมากเขาได้รีบไปช่วยหัวหน้าของตัวเองต่อยจ้าวโจ๋วเยว่

จ้าวโจ๋วเยว่ถูกซ้อมจนหนักมากอยู่แล้ว ตอนนี้หม่าจงเหลียงได้มีคนช่วยเพิ่มอีกคน ซ้อมเขาจนเขาสิ้นหวังไปเลย

ดูแล้วพวกเขาซ้อมตัวเองแบบไม่คิดอะไรเลย เหมือนหวังจะเอาชีวิตของตัวจ้าวโจ๋วเยว่เลย จ้าวโจ๋วเยว่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาร้องไห้หนักและพูดว่า: “พี่ใหญ่ ผมผิดไปแล้ว พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ผมข้อร้องหยุดซ้อมผมเถอะ พี่ใหญ่ซ้อมผมต่อไปผมต้องตายแน่ๆ .....”

หม่าจงเหลียงไม่มีท่าทีจะที่หยุดเลย ซ้อมไปและด่าด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย: “แม่มึงเอ๊ยกูอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังไม่มีที่ระบาย มึงมาหาเรื่องดูพอดี ถ้ากูไม่ซ้อมมึงจนตาย ถือว่ากูทำผิดต่อมึง!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน