ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 956
ขากางเกงของเขาเปื้อนเลือดจากบนใบหน้าของจ้าวโจ๋วเยว่ ดูน่าเกลียดมาก
หม่าจงเหลียงโมโหถึงขีดสุด ได้ถีบเขาจนกระเด็นออกไป และด่าด้วยคำหยาบว่า: “กูให้โอกาสมึง มึงไม่เอาใช่มั้ย? อยากตายมากใช่มั้ย? แม่มึง รถของกูไปเป็นของมึงตอนไหน?”
จ้าวโจ๋วเยว่ได้ยินแบบนี้ คิดว่าหม่าจงเหลียงเป็นเจ้าหนีของเจี่ยงหมิงเหมือนกัน คิดว่าเขามาที่นี่เพื่อนจะเอารถไป เขาก็เลยพุ่งเข้าไปหาหม่าจงเหลียงอีกครั้งหนึ่ง และกอดขาของหม่าจงเหลียงไว้แน่นมากและตะโกนออกมาว่า: “รถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้เป็นของฉัน!รถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้เป็นของฉัน!นายจะขับออกไปไม่ได้!”
หม่าจงเหลียงโกรธควันออกหู จนไปดึงคอเสื้อของเขาขึ้นมา และตบไปที่ใบหน้าเขาไม่หยุด: “สมองมึงมีปัญหาใช่มั้ย? ไม่เห็นหรือว่ากูมีกุญแจ? รถกูไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่?”
จ้าวโจ๋วเยว่ร้องไห้ดังออกมา: “ไม่!นี่เป็นรถของเจี่ยงหมิง เจี่ยงหมิงติดเงินฉันอยู่หกแสนสองหมื่น รถคันนี้ฉันจะเอาไปล้างหนี้ที่เจี่ยงหมิงติดฉัน นายจะขับออกไปไม่ได้ ถ้านายเอารถนี้ไปก็เหมือนเอาชีวิตฉันไปเหมือนกัน!”
“แม่มึงไสหัวไป!” หม่าจงเหลียงต่อยไปที่เขาอีกครั้งและด่าไปว่า: “แม่มึงเอ๊ย สมองมึงน่าจะมีปัญหาจริงๆ!กูจะบอกอะไรให้ รถนี้ตอนแรกเป็นของกู แต่ไอ้คนนามสกุลเจี่ยงนั้น มาชนรถกู กูเลยให้มันเอารถกูไปซ่อม ตอนนี้มันตายไปแล้ว กูก็ต้องเอารถคืนไป แม่มึงถ้ามึงยังพูดมาก กูจะเอาชีวิตมึงตอนนี้!”
จ้าวโจ๋วเยว่ร้องไห้และพูดว่า： “มันจะเป็นไปได้ไง มันเป็นไปไม่ได้ รถคันนี้เป็นของเจี่ยงหมิง เจี่ยงหมิงมีรถสองคัน คันหนึ่งคือรถเบนซ์ อีกคันหนึ่งก็คือโฟล์คสวาเกน แฟตัน รถเบนซ์ของเขาโดนชน ตอนนี้เขาขับโฟล์คสวาเกน แฟตัน ตอนนี้เขาตายไปแล้ว ยังติดเงินฉันอยู่มากมาย ฉันต้องเอารถคันนี้ไปขายเพื่อใช้หนี้! ถ้านายจะเอารถคันนี้ไป นายก็ฆ่าฉันเลย ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!”
อารมณ์ของหม่าจงเหลียงเกือบจะพังทลายแล้ว
เขาไม่คิดเลยว่าเจ้าคนนี้ เหมือนแมลงสาบที่ฆ่าไม่ตาย เขาเองถูกซ้อมจนเกือบตายแล้ว ยังมีแรงมากอดขาเขาไว้
แต่กลางวันแสกๆแบบนี้ เขาจะซ้อมเขาจนตายก็ไม่ได้ ถึงตัวเองจะมีอิทธิพลมาก แต่ไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้......
นึกถึงตอนนี้ เขารีบเหวี่ยงคนบ้านี้ออกไป และแบกจ้าวโจ๋วเยว่มาท้ายรถโฟล์คสวาเกน แฟตันของตัวเอง และชี้ไปที่ท้ายรถและพูดอย่างเย็นชาว่า: “มา มึงแหกตาหมาของมึงดู ท้ายรถคันนี้มีรอยชนใช่มั้ย? ทำไมถึงมีรอยชนหรือ? ก็เพราะว่าเมื่อวานไอ้เจี่ยงหมิงคนนั้นขับรถเบนซ์ไล่ตามรถโฟล์คสวาเกน แฟตันของกู ตอนนี้มึงเชื่อกูหรือยัง?”
หม่าจงเหลียงเปิดเอกสารออกมา และส่งไปให้เขาดู แล้วชี้ไปเลขทะเบียนรถบนเอกสารและพูดว่า: “มึงดูดีๆนะ นี่เลขทะเบียนรถ ตรงกับป้ายทะเบียนรถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้มั้ย?”
คู่มือจดทะเบียนรถเป็นเหมือนบัตรประจำตัวของรถ ในนั้นมีข้อมูลของรถทั้งหมด รวมไปถึงเลขทะเบียนรถ หมายเลขประจำตัวรถบนและวันจดทะเบียนเครื่องยนต์ และสถานที่จดทะเบียนและชื่อของเจ้าของรถ
จ้าวโจ๋วเยว่หรี่ตา มองเพียงพริบตาเดียว ทันใดนั้นนั้นเขารู้สึกสิ้นหวังเหมือนตกไปในเหวน้ำแข็ง
คู่มือจดทะเบียนรถเล่มนี้กับป้ายทะเบียนรถโฟล์คสวาเกน แฟตันคันนี้ตรงกันหมดเลย
และในคู่มือรถนี้ ชื่อของเจ้าของรถคือหม่าจงเหลียงไม่ใช่เจี่ยงหมิง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...