ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 971
ในขณะนี้ ศูนย์กักกันเมืองจินหลิง
นายหญิงใหญ่เซียวและหลานสาวของเธอเซียวเวยเวย อยู่ในสถานกักขังมาหลายวันแล้ว ทั้งสองคนโชคดีมาก นายหญิงใหญ่เซียวได้รับความเห็นใจจากจางกุ้ยเฟินทรราชแห่งเรือนจำ จึงไม่มีใครหาเรื่องพวกเขา
แต่ว่าเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลง ในศูนย์กักกันชาย มันไม่ง่ายเลย
เนื่องจากเป็นน้องใหม่ สองพ่อลูกจึงถูกรังแกต่างๆ ทันทีที่พวกเขาเข้ามา
ไม่เพียงแต่ต้องทำงานมากเท่านั้น แต่อาหารที่มีเพียงเล็กน้อยก็ถูกคนอื่นๆแย่งไป และไม่สามารถแม้แต่จะอิ่มท้องทุกวัน
ยิ่งเป็นเช่นนี้ เซียวฉางเฉียนก็ยิ่งเกลียดเฉียนหงเย่นมากขึ้น
เพราะเขารู้สึกเสมอว่า เฉียนหงเย่นเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตนไป ตอนนี้ต้องสบายใจไอ้แมงดาอยู่แน่นอน
ถ้าไม่ใช่เพราะเฉียนหงเย่นที่กวาดเงินทั้งหมดไป เขาจะตกมาจนถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร?
ตอนแรกสมาชิกสี่คน ถูกตัดสินจำคุก 15 วัน ดูเหมือนว่ายังมีเวลาอีกสองสามวันที่จะออกมา แต่ไม่นึกเลยว่า วันนี้พวกเขาเพิ่งทานอาหารกลางวัน ศูนย์กักกันที่พวกเขาอยู่ก็ปล่อยตัวออกมาพร้อมกัน
หลังจากนายหญิงใหญ่เซียวรู้ว่าตนได้รับการปล่อยตัวแล้ว ก็ตื่นตระหนก และอยู่ในห้องขังโดยไม่เต็มใจที่จะจากไป
ตอนนี้เธอไม่อยากออกไปเผชิญความจริงอันโหดร้าย
เพราะยังไงตนก็ไม่มีเงิน และคฤหาสน์บ้านก็ถูกปิดผนึก ออกไปปล้วไม่เพียงไม้มีข้าวกิน ขนาดที่อยู่อาศัยยังไม่มีเลย ดังนั้นอยู่ในนี้อาจจะสบายใจกว่า
ตำรวจเรือนจำในศูนย์กักขังนำทั้งสองคนออกจากห้องขังไปจนสุดทาง แล้วมาที่สำนักงานที่จัดการขั้นตอนการปล่อยตัว
ทันทีที่เข้าไป ก็เห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าหรูหรายืนอยู่ในสำนักงาน
ตำรวจเรือนจำหลายคนรายล้อมเขา ด้วยความเคารพ
ชายคนนั้นเห็นนายหญิงใหญ่และหลานสาวเข้ามา และถามอย่างแผ่วเบา:"พวกคุณคือคนของตระกูลเซียวใช่ไหม?"
นายหญิงใหญ่เซียงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เธอเป็นคนฉลาดมาทั้งชีวิต และเธอสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าชายคนนี้ดูเหมือนจะมีอะไรเล็กน้อย เธอจึงถามว่า:"คุณคะ ไม่ทราบว่าคุณหาพวกเราเหรอ?"
ชายคนนั้นพยักหน้าและพูดว่า:"ผมประกันตัวพวกคุณออกมาเอง ลูกชายของคุณและหลานชายของคุณก็ได้รับการประกันตัวเช่นกัน ผมจะพาคุณไปพบพวกเขาทั้งคู่"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...