เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 985

ในขณะนี้ หม่าหลันรับประทานอาหารกลางวัน และกำลังสั่งเย่เฉิน ถือถังเหล็กและพลั่วเพื่อขุดดินในแถบสีเขียวของพื้นที่วิลล่า

2 วันที่ผ่านมา หม่าหลันไม่มีอะไรทำ ออกไปเล่นไม่ได้ ขาหัก อยู่บ้านเบื่อๆ เล่นวีแชท เจอเพื่อนผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคย มากก่อนและซื้อคฤหาสน์ในเขตชานเมือง

เธอปลูกผักและผลไม้มากมายในลานของคฤหาสน์ และแบ่งปันภาพถ่ายผักและผลไม้เหล่านั้นให้เพื่อนๆ ในกลุ่ม หลายคนยกนิ้วโป้งให้เธอ โดยบอกว่าเธอฉลาดและรู้จักชีวิตดี

หม่าหลันอิจฉามาก กระตุ้นความอยากปลูกผักและผลไม้ในลานคฤหาสน์

แต่เธอขาหักข้างหนึ่ง เธอจะพลั่วดินไหวได้อย่างไร งานแบบนี้ได้แต่ใช้เย่เฉินทำเท่านั้น

เย่เฉินไม่อยากสนใจเธอในตอนแรก เพราะครั้งก่อนเขาเคยประลองกับเธอแล้ว และเขาจะต้องสุภาพกับตัวเองในอนาคต ให้เธออาศัยอยู่ในบ้านดีๆ ดังนั้นเธอจึงไปขอร้องให้เย่เฉินช่วย

แต่เมื่อเศียวชูหรันภรรยาของเขาได้ยินว่าแม่ของเธอต้องการปลูกผักและผลไม้ เธอก็รู้สึกว่าสิ่งนี้สามารถปลูกฝังความรู้สึกของเธอและปล่อยให้เธออยู่บ้านอย่างตรงไปตรงมา

ดังนั้นก็เลยช่วยเธอหลังจากกินข้าว พรวนดินจำนวนมากเข้าไปในคฤหาสน์ และวนรอบสถานที่เพื่อทำสวนผักให้เธอแล้ว

หม่าหลันกำลังค้ำไม้ค้ำและพูดกับเย่เฉินว่า:"ขุดดินเหลือง อย่าลืมดินสีดำ ดินสีดำมีกลิ่นเหม็น"

เย่เฉินพยักหน้าและก้มศีรษะลงเพื่อขุดดินโดยไม่พูดอะไรสักคำ

หม่าหลันลังเลอยู่ครู่หนึ่งและถามเขาอย่างระมัดระวังด้วยน้ำเสียงเจรจา:"เย่เฉิน ขอคุยอะไรกับนายหน่อยได้ไหม?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน